IBORATOP
English - Uzbek Contextual Dictionary
Login
USA English ‹ › UZ Uzbek

Found йўқ: 585 words & 2 translates

English Ўзбек
Its Kabul schoolyard brims with giggles and chatter. But thousands of girls, in classes seven to 12, aren’t here; the Taliban say most secondary schools for girls must stay shut for now. Afghans fear they will never re-open, just like they didn’t under Taliban rule in the 1990s. Education is now a front line in the battle to protect the rights of Afghan women and girls. Кобулдаги мактаб ҳовлиси, шодон кулги ва суҳбатлар. Аммо еттинчидан ўн иккинчи синфгача бўлган минглаб ўқувчи қизлар бу ерда йўқ. Толибоннинг айтишича, аксарият қизлар ўрта мактаблари ҳозирча ёпиқ қолади. Афғонлар 1990-йиллардаги Толибон даврида бўлганидек, улар ҳеч қачон қайта очилмайди деб қўрқмоқда. Таълим ҳозир афғон аёллари ва қизлари ҳуқуқларини ҳимоя қилиш учун курашда биринчи ўринда туради.
The city’s stubborn traffic snarls are infuriating. But they’re fertile ground for a growing league of street kids, weaving around vehicles, waving rusted tin cans. Wisps of incense smoke - Spandi - wafting through windows, promise the power of good spirits, for a tiny price. It buys bread to feed a family, and elicits an impish grin. Who could - and should - resist? Шаҳардаги доимий тирбандлик ғазаб билан ўкиради. Аммо улар машиналар ораларида занглаган тунука идишларни силкитиб юрадиган кўча болаларининг ўсиб бораётган лигаси учун унумдор замин. Спандидан таралаётган тутатқи иси арзимас пул эвазига яхши кайфият ваъда қилиб, деразадан оқиб келади. У бу пулга оиласини боқиш учун нон сотиб олади, сизга қараб айёрона жилмаяди. Ким ҳам йўқ дея олади бунга?
He knows the rules now, just like the first time the Taliban were in charge. Buying and selling birds – fine. But no racing pigeons, no cock or pigeon fighting, no gambling. “I don’t know whether they’re un-Islamic or not,” he remarks wistfully. “But I do know these are Afghan hobbies, part of our culture for the past 400 years.” У Толибон биринчи марта ҳукмронлик қилган вақтдагидек ҳозир ҳам қоидаларни билади. Қушларни сотиб олиш ва сотиш яхши. Лекин пойга кабутарлар, хўроз ёки каптар уриштириш, қимор ўйинлари йўқ. "Улар Исломга мувофиқми ёки йўқ, билмайман, - деб таъкидлайди у. - Аммо мен бу афғонлар эрмаги экани, сўнгги 400 йилда маданиятимизнинг бир қисми бўлганини биламан."
The Taliban haven’t officially banned music yet, as they did the last time they were in power. But at some weddings with live music, their fighters have forcefully stopped it. At others, the music plays on, but only with DJs. Afghans ask, what’s a wedding without music, “the food of love?” Толибон биринчи марта қудратга келганидаги каби мусиқани ҳали расман тақиқлагани йўқ. Аммо жонли мусиқа қўйилган баъзи тўйларни уларнинг жангчилари зўрлик билан тўхтатди. Бошқаларида мусиқа бор, лекин фақат DJлар. Афғонлар сўрайди, мусиқасиз тўй нима дегани ўзи?
“They say we now know about cappuccinos, lattes, espresso, and all our cakes,” recounts Azizullah Gulzada, owner of the popular Cupcake Café. But business isn’t as brisk. Some loyal customers, including young women, are staying away, uncertain of what lies ahead. "Улар биз энди капучино, латте, эспрессо ва барча кейклар ҳақида биламиз деб айтишади", дейди машҳур "Cupcake Café" қаҳвахонаси эгаси Азизулла Гулзода. Аммо ишлар унчалик яхши кетаётгани йўқ. Баъзи доимий мижозларимиз, айниқса, аёллар олдинда нима бўлишини билмагани учун келишга чўчийди."
“The Taliban haven’t banned kites,” insists one young Talib. “Even we’re flying them.” They were taboo in the first Taliban time – kite-flying and kite-fighting. "Толибон варракларни тақиқлагани йўқ, - дейди ёш толиблардан бири. - Ҳатто биз уларни учирамиз." Толибоннинг дастлабки ҳукмронлиги даврида бу мумкин эмас эди.
Many Afghans say they miss their national standard, a gift from India which once floated above the city. At 97ft x 65ft, there was no bigger tricolour in the country. Кўпчилик афғонлар миллий рамзларини соғинганини айтади, бир пайтлар ҳиндлар совға қилган бу байроқ шаҳар тепасида хилпираб турарди. 30х20 метрлик бу байроқдан каттароғи мамлакатда йўқ эди.

"I'm not very hungry."

— Ҳали унча очиққаним ҳам йўқ.

"I think so." — Йўқ, биринчи эмас.
In this regard, we should recall the phrases with deep meaning stated by our great forefather Alisher Navoiy, which go as follows: “Odamiy ersang, demagil odami, onikim, yoq khalq ghamidan ghami”. It means that living with problems and concerns of people in this world is the highest quality of being a human. By these phrases our great forefather underscores that a person, who is far from the problems of the people, cannot be considered as an integral part of a human society. Шу маънода, буюк Алишер Навоий бобомизнинг «Одамий эрсанг, демагил одами, Ониким, йўқ халқ ғамидин ғами» деган сатрларида қанчалик чуқур ҳаётий ҳикмат, фалсафа бор. Яъни, бу дунёда инсонларнинг дарду ташвишларини ўйлаб яшаш – одамийликнинг энг олий мезонидир, халқнинг ғамидан узоқ бўлган инсонни одам қаторига қўшиб бўлмайди, деб таъкидламоқда улуғ бобомиз.
However, no matter what obstacles and hardships, the tense and urgent problems we are going to face with, we don’t have a right to adopt resolutions in rush and in a chaotic way, and we don’t have a right to allow for poorly thought-out actions. Бироқ, йўлимизда қандай тўсиқ ва қийинчиликлар, кескин ва долзарб муаммоларга дуч келсак ҳам, шошма-шошарлик билан, пала-партиш қарорлар қабул қилишга, яхши ўйлаб кўрилмаган хатти-ҳаракатларга йўл қўйишга ҳаққимиз йўқ.

"Who is the greatest manager, really, Luque or Mike Gonzalez?"

"I think they are equal."

"And the best fisherman is you."

"No. I know others better."

"Que Va," the boy said. "There are many good fishermen and some great ones. But there is only you."

"Thank you. You make me happy. I hope no fish will come along so great that he will prove us wrong."

— Сенингча, энг улуғ тренер ким? Люкми ёки Майк Гонсалесми?

— Менимча, улар бир-бирларидан қолишмайди.

— Дунёда энг чапдаст балиқчи бўлса — сенсан.

— Ундай эмас. Мендан ҳам зўр балиқчиларни кўрганман.

— Qu e Va! деди бола.— Дунёда яхши балиқчилар кам эмас, жуда ажойиблари ҳам бор. Лекин сенинг олдингга тушадигани йўқ.

— Раҳмат. Сен шундай деб ўйласанг, хурсандман. Менга жудаям катта балиқ тушмайди, деб умид қиламан, акс ҳолда, ишни дўндиролмай қолиб ҳафсалангни пир қилиб қўймасам, деб қўрқаман.

Still No Real Choice

Ҳали ҳам ҳақиқий рақобат йўқ

"Go on and take it," Morganson insisted. – Йўқ, олмаганингга қўймайман, – деди ўжарлик билан Моргансон.
"Not quite," answered the other, "but near enough. I'll get it back with the down weight on the next comer." – Жиндай етмади, – деди қовоқхона эгаси. – Ҳечқиси йўқ! Бошқа бирортасидан ҳиссасини чиқариб оларман.
"A touch of it," he answered. "But I haven't begun to swell yet. Maybe I can get to Dyea and fresh vegetables, and beat it out." – Ҳа, озроқ, – жавоб қилди Моргансон, – лекин ҳали очликдан ўлганимча йўқ. Дайига етиб олай, эт олиб, ўзимга келиб оламан.
In the morning, as soon as he got up, he drew on his mittens, pulled the flaps of his cap down over his ears, and crossed through the cottonwoods to the Yukon. He took his rifle with him. As before, he did not descend the bank. He watched the empty trail for an hour, beating his hands and stamping his feet to keep up the circulation, then returned to the tent for breakfast. There was little tea left in the canister--half a dozen drawings at most; but so meagre a pinch did he put in the teapot that he bade fair to extend the lifetime of the tea indefinitely. His entire food supply consisted of half-a-sack of flour and a part-full can of baking powder. He made biscuits, and ate them slowly, chewing each mouthful with infinite relish. When he had had three he called a halt. He debated a while, reached for another biscuit, then hesitated. He turned to the part sack of flour, lifted it, and judged its weight. "I'm good for a couple of weeks," he spoke aloud. "Maybe three," he added, as he put the biscuits away. Субҳи содиқда Моргансон қўлқопини кийиб, қулоқчинини бостириб, Юкон томон йўл солди. Елкасида милтиқ. Бугун ҳам пастга тушмади. Нақ бир соат кимсасиз йўлни кузатди, қизиш мақсадида депсиниб, кафтини кафтига уриб турди. Кейин нонушта қилгани чодирга қайтиб келди. Тунука қутидаги қуруқ чой ҳам оз қолибди, беш дамламга етади. Декчасига бир чимдимгина чой ташлади. Бор-йўқ озиқ-овқат захираси ярим қопчиқ ун-у оғзи очилган қутидаги хамиртурушдан иборат эди. Моргансон печ устида нон пишириб, шошмасдан нонуштага ўтирди. Ҳар бир луқмадан лаззатланиб тановул қилди. Учта нонни паққос тушириб, тўртинчисига қўл чўзди-ю иккиланиб қолди; қопчиқни кўтариб салмоқлаб кўрди. “Икки ҳафтага етади”, – деди овоз чиқариб ўзига ўзи. Кулчаларни нарироқ суриб: “Балки, уч ҳафтага ҳам етар”, деб қўшиб қўйди.
It was easier in the afternoon, watching by the bank. The temperature rose, and soon the snow began to fall--dry and fine and crystalline. There was no wind, and it fell straight down, in quiet monotony. He crouched with eyes closed, his head upon his knees, keeping his watch upon the trail with his ears. But no whining of dogs, churning of sleds, nor cries of drivers broke the silence. With twilight he returned to the tent, cut a supply of firewood, ate two biscuits, and crawled into his blankets. He slept restlessly, tossing about and groaning; and at midnight he got up and ate another biscuit. Кундуз куни пойлоқчилик осон ўтди. Ҳаво илиқлашиб, қор ёғди. Қилт этган шабада йўқ. Қор парчалари юлдузчалар каби милтиллаб ерга қўнарди. Моргансон бошини тиззалари орасига олди ва бутун вужуди қулоққа айланди. На итларининг акиллаши, на чаналар ғичир-ғичири, на уларнинг ҳайдовчилари ҳайқириғи эшитиларди. Ғира-ширада Моргансон чодирига қайтди. Ўтин майдалаб, иккита кулчани паққос туширди-ю, кўрпа остига кириб кетди. Туни билан инқиллаб, алаҳсираб чиқди. Ярим кечаси туриб яна битта кулчани еб битирди.
But he did not mind. He was glad that the sled had not passed before the coming of the moose. The moose had changed his plans. Its meat was worth fifty cents a pound, and he was but little more than three miles from Minto. He need no longer wait for the sled-load of life. The moose was the sled-load of life. He would sell it. He would buy a couple of dogs at Minto, some food and some tobacco, and the dogs would haul him south along the trail to the sea, the sun, and civilisation. Лекин у аза тутиб ўтирмади. Чаналар аввалроқ ўтиб кетмаганидан хурсанд эди: буғу режаларини ўзгартириб юборди. Бир қадоқ гўшт эллик цент туради, Минтогача эса уч чақиримдан зиёдроқ йўлни босиб ўтиши керак. Энди ноз-неъматлар ортилган чаналарни кутиб ўтиришга ҳожат йўқ: буғу уларнинг ўрнини боса олади. У гўштни сотиб, Минтода бир нечта ит, егулик ва тамаки харид қилади ҳамда итлар уни жанубга – денгиз, серқуёш ўлкалар, тамаддун ўчоғи томон олиб кетади.
Once in the tent, he proceeded to indulge in a prolonged and solitary orgy. He did not need friends. His stomach and he were company. Slice after slice and many slices of meat he fried and ate. He ate pounds of the meat. He brewed real tea, and brewed it strong. He brewed the last he had. It did not matter. On the morrow he would be buying tea in Minto. When it seemed he could eat no more, he smoked. He smoked all his stock of dried tea leaves. What of it? On the morrow he would be smoking tobacco. He knocked out his pipe, fried a final slice, and went to bed. He had eaten so much he seemed bursting, yet he got out of his blankets and had just one more mouthful of meat. Чодирга қайтиб, ўзининг ёлғизликдаги базми жамшидини давом эттирди. Ҳамтовоқларга муҳтожлик сезмасди: ўзи-ю ошқозони – бор- йўқ улфатлар шугина. У гўштни бўлаклаб, қадоқлаб еб битирарди. Аччиққина қилиб чой дамлади. Бу сўнгги қуруқ чой эди. Ҳечқиси йўқ, эртага Минтодан сотиб олаверади. Сўнгги шамани ҳам чекиб тугатди. Нима бўпти! Эртага қўлида асл тамаки бўлади. Охирида бир парча гўштни тановул қилиб, ухлашга ётди. У шунчалар кам гўшт едики, гўё кўп еса, қорни ёрилиб кетадигандай эди. Аммо барибир устидаги адёлни ирғитиб ташлаб, яна кавшанишга тушди.