Search "go" | Iboratop.Uz

English ‹ ›

Uzbek

Found go: 2473 words & 2 translates

English	Ўзбек
You bring with you the sight of joyful days, And many a loved shade rises to the eye: And like some other half-forgotten phrase, First Love returns, and Friendship too is nigh: Pain is renewed, and sorrow: all the ways, Life wanders in its labyrinthine flight, Naming the good, those that Fate has robbed Of lovely hours, those slipped from me and lost.	Мози лавҳалари жонланур яна, Фусункор тонглару сеҳрли тунлар,— Жонланур мисли бир ажиб афсона Ёшлигу илк бора севишган кунлар. Ўтмиш ва эзгулик соғинчи мана, Дилимда қўзғаркан аламли унлар, У ёруғ чошгоҳда бўлганлар омон. Сизни эҳтиром-ла эслайман ҳамон.
They can no longer hear this latest song, Spirits, to whom I gave my early singing: That kindly crowd itself is now long gone, Alas, it dies away, that first loud ringing! I bring my verses to the unknown throng, My heart’s made anxious even by their clapping, And those besides delighted by my verse, If they still live, are scattered through the Earth.	Сўнгги қўшиқларим эшитолмади Китобим илк бобин тинглаган дўстлар, Букун ул даврадан ҳеч ким қолмади, Қайлардадир сўнди илк мақтов сўзлар. Бебаҳралар фикрин ҳеч йўқ қиммати, Олқиши дилимга солади музлар. Ул хассос зарифлар йитди бу замон Кимсасиз йўлларда бесару сомон.
I feel a long and unresolved desire For that serene and solemn land of ghosts, It quivers now, like an Aeolian lyre, My stuttering verse, with its uncertain notes, A shudder takes me: tear on tear, entire, The firm heart feels weakened and remote: What I possess seems far away from me, And what is gone becomes reality.	Яна чорлар мени илоҳий бир ун, Яна хаёлларга чулғанди бошим. Сабо арфасидек ҳазин ва сермунг. Қуйилар сатрлар, қани бардошим! Музлаган жисмимни эритар букун Кўзимдан қуйилган қайноқ бу ёшим. Бу олам чекинур, ўтмиш-чи, аён — Кўзларим олдида бўлар намоён.
Don’t speak about posterity to me! If I went on about posterity, Where would you get your worldly fun? Folk want it, and they’ll still have some. The presence of a fine young man Is nice, I think, for everyone. Who, comfortably, shares his wit, And to their moods takes no exception: He’ll make himself a greater hit, And win a more secure reception. Be brave, and show them what you’ve got, Have Fantasy with all her chorus, yes, Mind, Reason, Passion, Tears, the lot, But don’t you leave out Foolishness.	Яна авлодларми, тегди-ку жонга! Меҳнат қилсам фақат келажак онга, Букунги ёшларни хурсанд қилур ким? Замонга ёр бўлиш кичкина ишмас, Чин дилдан кулдириш бачкана ишмас, Кулки — зар, кўчада ётмас, азизим. Биздан шодлик тилаб келар халойиқ, Унга қулоқ солган ҳурматга лойиқ. Халойиқ кўп бўлса зўр бўлур таъсир, Азиздир қалбларни қилолган асир. Қобилият бўлсин, гапнинг сираси, Жам бўлсин бир ерда акл ва туйғу, Хаёлнинг парвози, шавқ силсиласи Сўнг андак топқирлик, бир чимдим кулгу.
Make sure, above all, plenty’s happening there! They come to look, and then they want to stare. Spin endlessly before their faces, So the people gape amazed, You’ve won them by your many paces, You’ll be the man most praised. The mass are only moved by things en masse, Each one, himself, will choose the bit he needs: Who brings a lot, brings something that will pass: And everyone goes home contentedly. You’ll give a piece, why then give it them in pieces! With such a stew you’re destined for success. Easy to serve, it’s as easy to invent. What use to bring them your complete intent? The Public will soon pick at what you’ve dressed.	Лекин энг зарури, саргузашт бўлсин, Кўзга қувонч бўлсин, дилга гашт бўлсин. Андак ўрин беринг тафсилотга ҳам, Томоша қалбларни банд этсин токим. Тўдани ҳангу манг қилолган одам Унинг юрагига Бўлолгай ҳоким. Яхлит гўшт берай деб ўлтирманг толиб, Халқ ёвғон бўлса ҳам раҳмат айтади. Ҳар ким чўмичига сиққанча олиб, Сизга қуллуқ қилиб уйга қайтади. Фақат кўпчиликка кўп нарса керак, Баракали бўлсин шунинг-чун қозон. Яхлитдан халқ учун фойда йўқ, бешак, Барибир бурдалаб ташлар аламон.
Such a reproach leaves me unmoved: The man who seeks to be approved, Must stick to the best tools for it, Think, soft wood’s the best to split, and have a look for whom you write! See, this is one that boredom drives, Another’s from some overloaded table, Or, worst of all, he’s one arrives, Like most, fresh from the daily paper. They rush here mindlessly, as to a Masque, And curiosity inspires their hurry: The ladies bring themselves, and in their best, Come and play their parts and ask no fee. What dream of yours is this, exalted verse? Doesn’t a full house make you happy? Have a good look at your patrons first! One half are coarse, the rest are chilly. After the show he hopes for card-play: He hopes for a wild night, and a woman’s kiss. Why then do so many poor fools plague, The sweet Muse, for such a goal as this? I tell you, just give them more and more, So you’ll never stray far from the mark, Just seek to confuse them, in the dark: To keep them happy, that’s hard - for sure. And now what’s wrong? Delight or Pain?	Бундоқ таъналардан камина хандон — Чунки бу гапларнинг барчаси бекор. Дўстим, ҳар ҳунарнинг ўз амали бор, Тахтага арра-ю, темирга сандон. Томошагоҳ агар чор бозоримиз, Томошабин бизнинг харидоримиз. Ўйлаб кўринг, недир унинг матлаби? Биздан нима тилар, асли ўзи ким? Унинг томошага келиш сабаби... Барини ҳисобга олмоқ шарт, дўстим. Биров зериккандан келади бизга, Бирови шунчаки ҳазми таомдеб. Бировининг тушиб дониши эсга, Бир-иккита гўлни қилурман ромдеб. Хонимлар томоша кўрмоққа тугул Кўрсатмоққа келур фақат ўзларин. Улар кўз-кўз қилиб кетишар бепул Ёқадаги тулки ва қундузларин. Эй, хаёл кўкида учган шоирим, Тушинг энди пастроқ, заминга ёвуқ. Берироқдан қаранг — томошабин ким? У қўпол, бефаҳм, ҳиссиз ва совуқ. Бу даргоҳдан чиққач бирон қиморга, Биров фахш уйига урар ўзини. Бас, бунда нима бор юксак ашъорга, Кимга ёқмоқчисиз қалб юлдузини? Такрор айтаманки, кўп ёзинг фақат, Гап кўп бўлаверсин, фикр шарт эмас. Халойиқни ҳанг-манг қилолсангиз, бас, Сизникидир обрў, сизники шуҳрат. Нечун ўйга чўмиб қолдингиз бесас, Ёки илҳом билан қилурсиз суҳбат?
Go, look for another scribbler by night! Shall the poet throw away the highest right, The right of humanity, that Nature gave, Carelessly, so that you might gain! How will he move all hearts again? How will each element be his slave? Is that harmony nothing, from his breast unfurled, That draws back into his own heart, the world? When Nature winds the lengthened filaments, Indifferently, on her eternal spindle, When all the tuneless mass of elements, In their sullen discord, jar and jangle – Who parts the ever-flowing ranks of creation, Stirs them, so rhythmic measure is assured? Who calls the One to general ordination, Where it may ring in marvellous accord? Who lets the storm wind rage with passion, The sunset glow the senses move? Who scatters every lovely springtime blossom Beneath the footsteps of the one we love? Who weaves the slight green wreath of leaves, To honour work well done in every art? What makes Olympus sure, joins deities? The power of Man, revealed by the bard.	Бор, изла ўзингга бўлак хизматкор, Сен бошлаган йўлга асло бормасман. Менда тангри бермиш олий ҳуқуқ бор, Сени деб мен уни лойга қормасман. Шеърият қалбларни ёқур не сабаб? Наҳот боис бўлса баландпарвоз гап! Шоир юрагида пинҳондир олам, Жаҳоний уйғунлик унда мужассам. Парвосиз табиат замон чархида Тириклик ипини йигиргани чоғ Баркамоллик бўлмас унинг тархида, Аралашиб кетар гоҳи хас, пўчоқ. Чарх ишига шунда ким берур тўзим, Ҳаёт риштасига ким берур оро? Борлиқнинг бетартиб суронига ким Мусиқий оҳангдек бахш этар жило? Кимдир шайдо қалбнинг туғён чоғини Тўфон шиддатига қилгувчи қиёс? Кимга муҳаббатнинг ўт фироғини Сўйлайдур ҳар оқшом ботгувчи қуёш? Ким ул боғда унган оддий печакни Шуҳрат гултожига этди баробар? Кимнинг изми ила олам чечакни Маҳбублар пойига сочди саболар? Кимдир ул, забт айлаб Олимп маснадин, Тангрилар посбони бўлолган қодир? Улдир одамзотнинг буюк қудратин Қалбида мужассам айлаган шоир.
Ёшлик, азиз дўстим, жангларда керак, Душман ҳамла қилса у берур сабот. Жононлар бўйнингга солсаю билак, Ўзинг кекса бўлсанг — ундан сўр нажот. Ёшлик керак бўлур маррага қадар — Лаҳзаларни қучиб югурган чоғинг. Май ичиб, шод бўлиб то оппоқ саҳар Суронли даврада ўлтирган чоғинг. Ва лекин рубобнинг торин чертмоққа, Ўрганган оҳангинг қилмоққа такрор, Сўз билан дилларни асир этмоққа. Азизим, аксинча, кексалик даркор. Дерларки, кексалик келгач доимо Болалик қайтармиш, ҳайрон қоламиз, Аслида ҳаммамиз ўлгунгача то Оламдан ғофилмиз — гўдак боламиз.	Youth is what you need, dear friend, When enemies jostle you, of course, And girls, filled with desire, bend Their arms around your neck, with force, When the swift-run race’s garland Beckons from the hard-won goal, When from the swirling dance, a man Drinks until the night is old. But to play that well-known lyre With courage and with grace, Moved by self-imposed desire, At a sweet wandering pace, That is your function, Age, And our respect won’t lessen. Age doesn’t make us childish, as they say, It finds that we’re still children.
THE LEAGUE OF OLD MEN At the Barracks a man was being tried for his life. He was an old man, a native from the Whitefish River, which empties into the Yukon below Lake Le Barge. All Dawson was wrought up over the affair, and likewise the Yukon-dwellers for a thousand miles up and down. It has been the custom of the land-robbing and sea- robbing Anglo-Saxon to give the law to conquered peoples, and ofttimes this law is harsh. But in the case of Imber the law for once seemed inadequate and weak. In the mathematical nature of things, equity did not reside in the punishment to be accorded him. The punishment was a foregone conclusion, there could be no doubt of that; and though it was capital, Imber had but one life, while the tale against him was one of scores.	ОҚСОҚОЛЛАР ИТТИФОҚИ Казарма биносида ҳаёт-мамот масаласи ҳал бўлаётган бир одамни суд қилишарди. Бу – Оқбалиқ дарёси соҳилларидан келган чол эди. Чолнинг кўрилаётган иши бутун Доусонни оёққа турғизди, нафақат Доусонни, балки оқим бўйлаб иккала томонга минглаб чақиримларга чўзилган Юкон ўлкасини-да жунбушга келтирди. Денгизда қароқчилар, қуруқликда талончилар айшини сураётган бир замонда англосакслар аллақачонлар итоаткор халқлар ҳаётига қонунни сингдириб бўлишганди ва бу қонун шафқациз эди. Лекин Имбернинг ишига келганда қонун илк дафъа мурувватли бўлиб кўринди. Бу қонун оддий ҳисоб-китоб нуқтаи назаридан қаралганда мутлақ жиноят билан тенглаша оладиган бунақанги жазони мўлжалламаганди. Жиноятчи олий жазога маҳкум, бунда иккиланишга ўрин йўқ асло; бироқ жазо қатл билан якунланса-да Имбер бор-йўғи ўзининг бошини кундага қўя оларди, холос; бўйнида эса кўпларнинг ҳаёти қарз бўлиб қолаётганди.
In fact, the blood of so many was upon his hands that the killings attributed to him did not permit of precise enumeration. Smoking a pipe by the trail-side or lounging around the stove, men made rough estimates of the numbers that had perished at his hand. They had been whites, all of them, these poor murdered people, and they had been slain singly, in pairs, and in parties. And so purposeless and wanton had been these killings, that they had long been a mystery to the mounted police, even in the time of the captains, and later, when the creeks realized, and a governor came from the Dominion to make the land pay for its prosperity.	Аслида Имбернинг қўли шу қадар қонга ботгандики, унинг қурбонлари саноқсиз эди. Ўлка аҳолиси қўналғада тўхтаб ёки печка ёнида ялқовланиб, мундштук бурқситганча бу чол тушмагур нечтасининг ёстиғини қуритганини чўтга солиб чамалашарди. Бахтиқаро қурбонларнинг барчаси ҳеч бир муболағасиз оқ танлилар эди; улар якка-якка, жуфт-жуфт ва тўдалашиб ҳалок бўлишди. Қотилликлар шунчалик маъносиз ва асоссиз эдики, узоқ вақт мобайнида Қироллик отлиқ полицияси бу жумбоқнинг тагига етолмади. Ҳатто дарё бўйида олтин қазилиб, доминион ҳукумати аҳолидан ўз бойликлари учун солиқ йиғиштириб олгани губернаторни жўнатганда ҳам ёпиғлиқ қозон ёпиқлигича қолди.
Later on, Dickensen went out on the sidewalk to smoke a cigar and cool off; and a little later Emily Travis happened along. Emily Travis was dainty and delicate and rare, and whether in London or Klondike she gowned herself as befitted the daughter of a millionnaire mining engineer. Little Dickensen deposited his cigar on an outside window ledge where he could find it again, and lifted his hat.	Бир оздан сўнг Диккенсен сигара чекиб, шамоллагани кўчага чиқди. Дақиқа ўтиб Эмили Тревис пайдо бўлди. Эмили Тревис латофатли, нозикниҳол ойимтилла эди, Лондон ёинки Клондайкда бўлишидан қатъи назар миллионларга эга тоғ муҳандисининг арзандасидек кийинарди. Митти Диккенсен сигарасини дераза токчасига ташлаб, шляпасини андак кўтариб қўйди.
Dickensen could not understand his speech, and Emily Travis laughed. Imber turned from one to the other, frowning, but both shook their heads. He was about to go away, when she called out: "Oh, Jimmy! Come here!"	Диккенсен унинг сўзларини тушунмади, Эмили эса кулгудан ўзини тиёлмади. Имбер қошларини чимириб дам Диккенсенга, дам Эмилига сўз қотар, улар фақат бош силкиб қўйишарди. Энди улардан нари кетмоқчи бўлганди, қиз кимнидир чақирди: – Ҳей, Жимми! Бу ёққа келинг!
"Him Whitefish man," he said to Emily Travis. "Me savve um talk no very much. Him want to look see chief white man." "The Governor," suggested Dickensen. Jimmy talked some more with the Whitefish man, and his face went grave and puzzled. "I t'ink um want Cap'n Alexander," he explained. "Him say um kill white man, white woman, white boy, plenty kill um white people. Him want to die." "Insane, I guess," said Dickensen. "What you call dat?" queried Jimmy. Dickensen thrust a finger figuratively inside his head and imparted a rotary motion thereto. "Mebbe so, mebbe so," said Jimmy, returning to Imber, who still demanded the chief man of the white men.	– У Оқбалиқ қабиласидан, – деди у Эмили Тревисга. – Меники унинг тилини яхши билмайди. У энг катта оқ танлини кўрмоқчи. – Губернаторни, – тўғрилади Диккенсен. Жимми Оқбалиқ қабиласидан бўлган одам билан яна бир неча сўз алмашдию, юзи таажжуб ва ташвишли тус олди. – Унга капитан Александер керак, деб ўйлайман, – деди Жимми. – Айтишича, у оқ танли эркакни, аёлни, болани, кўпгина-кўпгина одамни ўлдирган. Ўзи ҳам ўлишни истайди. – Ақлдан озган, шекилли, – деди Диккенсен. – Бу нима дегани? – сўради Жимми. Диккенсен бош чаноғини тешмоқчидек бармоғини чаккасига тиради-да айлантирди. – Балки, балки, – деди Жимми ҳамон оқ танлиларнинг каттасини сўраётган Имберга ўгирилиб.
I am happy to join with you today in what will go down in history as the greatest demonstration for freedom in the history of our nation.	Бугун мен сизлар билан бирга Ватанимиз тарихидаги энг буюк озодлик юриши сифатида тарихга кирадиган тадбир иштирокчиси бўлганимдан хурсандман.
Five score years ago, a great American, in whose symbolic shadow we stand today, signed the Emancipation Proclamation. This momentous decree came as a great beacon light of hope to millions of slaves, who had been seared in the flames of withering injustice. It came as a joyous daybreak to end the long night of their captivity.	Бугун биз сояи давлатида йиғилган буюк америкалик бундан юз йилча бурун Негрларни озод қилиш тўғрисидаги прокламацияни имзолаган эди. Бу муҳим фармонга адолатсизликнинг куйдирувчи тафтида жизғанак бўлган миллионлаб қора қуллар улуғвор умид маёғи сифатида қарадилар. Уни шодлик тонги, узоқ давом этган асирлик кечасининг интиҳоси деб қабул қилдилар.
This is not time to engage in the luxury of cooling off or to take the tranquilizing drug of gradualism. Now is the time to make real the promises of democracy. Now is the time to rise from the dark and desolate valley of segregation to the sunlit path of racial justice. Now is the time to lift our nation from the quick sands of racial injustice to the solid rock of brotherhood. Now is the time to make justice a reality for all of God's children.	Ҳозир кўнгилга таскин берадиган чоралар билан ёки тадрижий қарорлар шаклидаги тинчлантирувчи дорини ичиш билан қаноатланиб қоладиган пайт эмас. Сегрегациянинг зим-зиё водийсидан ирқий адолатнинг чароғон йўлига чиқиш вақти келди. Ҳамма имкониятлар эшигини очиш мавриди келди. Бизнинг миллатимизни ирқий адолатсизликнинг билқиллама қумлоқларидан биродарликнинг мустаҳкам қоясига олиб чиқиш фурсати етди.
It would be fatal for the nation to overlook the urgency of the moment and to underestimate the determination of it's colored citizens. This sweltering summer of the colored people's legitimate discontent will not pass until there is an invigorating autumn of freedom and equality. Nineteen sixty-three is not an end but a beginning. Those who hope that the Negro needed to blow off steam and will now be content will have a rude awakening if the nation returns to business as usual. There will be neither rest nor tranquility in America until the Negro is granted his citizenship rights. The whirlwinds of revolt will continue to shake the foundations of our nation until the bright day of justice emerges.	Негрларнинг қатъиятини етарлича баҳоламаслик ва ушбу фурсатнинг жуда ҳам муҳимлигини эътиборга олмасликнинг оқибати давлатимиз учун ғоят хавфли бўлиши мумкин. Эркинлик ва тенгликнинг руҳлантирувчи кузи келмагунча негрларнинг ҳақли норозилигининг жазирама ёзи тугамайди. 1963 йил интиҳо эмас, ибтидодир. «Негр бир қизишиб кетди-да, энди совуйди» деб ўйлаётганлар қаттиқ адашади, чунки бизнинг миллат бундан буён эскича яшай олмайди. Негрга унинг фуқаролик ҳуқуқлари берилмагунча Америка тинчлик-хотиржамлик нималигини билмайди. Адолатли ёруғ кун келмагунча инқилобий бўронлар давлатимиз асосларини зириллатаверади.
Go back to Mississippi, go back to Alabama, go back to South Carolina go back to Georgia, go back to Louisiana, go back to the slums and ghettos of our northern cities, knowing that somehow this situation can and will be changed. Let us not wallow in the valley of despair.	Миссисипига қайтинг, Алабамага қайтинг, Луизианага қайтинг, шимолий шаҳарларимиздаги геттолар ва хароб маҳаллаларга қайтинг, билингки, бу вазиятқандай бўлмасин ўзгариши мумкинва албатта ўзгаради. Келинг, умидсизлик гирдобида қийналмайлик.
I have a dream that one day down in Alabama, with its vicious racists, with its governor having his lips dripping with the words of interposition and nullification; one day right down in Alabama little black boys and black girls will be able to join hands with little white boys and white girls as sisters and brothers.	Умидим шулдирки, кун келиб ҳозирги губернатор: «Штатнинг ички ишларига аралашманглар, конгресс қабул қилган қонунларнинг бизга дахли йўқ, уларни тан олмаймиз», — дея иддао қилаётган Алабама штатида вазият ўзгариб, жажжи-жажжи қора болакайлар ва қизчалар жажжи-жажжи оқ болакай ва қизчалар билан худди ака-ука ва опа-сингиллардай қўл ушлашиб юрадиган бўладилар.
This is our hope. This is the faith that I will go back to the South with. With this faith we will be able to hew out of the mountain of despair a stone of hope. With this faith we will be able to transform the jangling discords of our nation into a beautiful symphony of brotherhood. With this faith we will be able to work together, to pray together, to struggle together, to go to jail together, to stand up for freedom together, knowing that we will be free one day.	Биз шундан умидвормиз. Жанубга мен шундай ишонч билан қайтаман. Шу ишонч билан биз чорасизлик тоғидан умид тошини кесиб ола оламиз. Шу ишонч билан биз халқимизнинг ғала-ғовур овозини биродарликнинг ажойиб симфониясига айлантира оламиз. Шу ишонч билан биз биргаликда меҳнат қила оламиз, биргаликда ибодат қила оламиз, бирга кураша оламиз, турмага бирга кета оламиз, бир кунмас-бир кун озод бўлишимизни билган ҳолда озодликни биргаликда ҳимоя қила оламиз.

Contact [email protected]