English ‹ › 
UzbekFound breath: 40 words & 2 translates
| English | Ўзбек |
|---|---|
|
Oh angel, one last breath, the last of all: One last look, then may the skies fall! |
Сўнгги нафас, охирги дам, эй малак, Кел, бир қара, сўнгра йиқилсун фалак! |
|
110. When Allah will say, “O Jesus son of Mary, recall My favor upon you and upon your mother, how I supported you with the Holy Spirit. You spoke to the people from the crib, and in maturity. How I taught you the Scripture and wisdom, and the Torah and the Gospel. And recall that you molded from clay the shape of a bird, by My leave, and then you breathed into it, and it became a bird, by My leave. And you healed the blind and the leprous, by My leave; and you revived the dead, by My leave. And recall that I restrained the Children of Israel from you when you brought them the clear miracles. But those who disbelieved among them said, `This is nothing but obvious sorcery.'“ |
110Аллоҳ: «Эй Ийсо ибн Марям, сенга ва волидангга берган неъматимни эсла. Сени муқаддас руҳ билан қўллаганимни, одамларга бешикда ҳам, катталигингда ҳам гапирганингни эсла. Сенга китобни, ҳикматни, Тавротни ва Инжилни ўргатганимни эсла. Менинг изним ила лойдан қуш шаклини ясаганингда ва унга пуфлаганингда, Менинг изним ила қуш бўлганини, Менинг изним ила туғма кўрни ва песни тузатганингни эсла. Менинг изним ила ўликларни чиқарганингни эсла. Бани Исроилга аниқ мўъжизалар келтирганингда, улардан куфр келтирганлари: «Бу очиқ сеҳрдан ўзга ҳеч нарса эмас», деганида, сени улардан қутқарганимини эсла», деганини ёд эт! |
| But Afghans also know that Kabul’s long and vibrant history gives it breath beyond the headlines. A city buffeted for centuries by epochal events tells its own story. It's written in the stones of ancient bastions and the cement of modern blast walls, and drawn in exquisite palaces, in boxy Soviet-style blocks, and in the gargantuan villas nicknamed “poppy palaces”, for the profits amassed in the lucrative heroin trade, and through hefty US military contracts. | Аммо афғонлар Кобулнинг узоқ ва ранг-баранг тарихи ОАВ сарлавҳалардан кўра кўпроқ маълумот беришини ҳам билади. Асрлар давомида ўз даври воқеаларидан ларзага келган шаҳар ҳам ўз тарихини ҳикоя қилади. Бу ҳикоя сердаромад героин савдосидан ва АҚШнинг улкан ҳарбий шартномалари орқали тўпланган маблағ эвазига қурилган "кўкнори саройлари" дея аталмиш виллаларга, қадимги қалъа тошларию замонавий бетон ҳимоя деворларига, нафис саройлару совет услубидаги кўп қаватли квадрат уйларга битилган. |
| Then there came a cold snap. The temperature went down and down--forty, fifty, sixty degrees below zero. He had no thermometer, but this he knew by the signs and natural phenomena understood by all men in that country--the crackling of water thrown on the snow, the swift sharpness of the bite of the frost, and the rapidity with which his breath froze and coated the canvas walls and roof of the tent. Vainly he fought the cold and strove to maintain his watch on the bank. In his weak condition he was an easy prey, and the frost sank its teeth deep into him before he fled away to the tent and crouched by the fire. His nose and cheeks were frozen and turned black, and his left thumb had frozen inside the mitten. He concluded that he would escape with the loss of the first joint. | Аямажиз бирдан теварак-атрофни исканжага олди – ҳаво қирқ, эллик, олтмиш даража нолдан пастга тушиб кетди. Гарчи Моргансонда термометр бўлмаса-да, бу ўлкаларда муқим яшовчилар каби у ҳам ҳаво ҳароратини теваракдаги аломатларга қараб аниқлай оларди – сувни қорга сепганингда вишиллашидан, изғириннинг бутун баданингга ниш санчишидан ёхуд иланг-биланг ўрлаётган ҳовурнинг шитоб-ла музга айланишидан, баъзан қиров сингари чодирнинг дағал матодан тикилган деворларига инишидан. Қирғоқ юқорисидаги пойлоқчилигини ташламай у аёз билан бесамар олишарди. Совуқ унинг вужудига қилич тишларини ботириб олаётганди. Бурни ва ёноқлари совуқдан қорайиб кетди, сўл панжаси бошмалдоғининг биринчи бўғимидан воз кечавериш лозимлигини қўлқопни ечмаёқ тушуниб етди. |
| Morganson dashed up the hillside--at least he started to dash up. The next he knew he was coming out of a faint and dragging himself to his feet. He went up more slowly, pausing from time to time to breathe and to steady his reeling senses. At last he crawled over the trunk. The moose lay before him. He sat down heavily upon the carcase and laughed. He buried his face in his mittened hands and laughed some more. | Моргансон тепалик томон отилди, тўғрироғи, отилмоқчи бўлди. Кўзини очганда ҳушидан кетганини тушунди. Минг азоб билан ўрнидан турди, секин-аста одимлай кетди. Вақти-вақти билан нафасини ростлаб, бироз ўзига келиш учун тўхтади. Ниҳоят, қулаб ётган қарағайгача аранг судралиб етиб келди. Унинг ёнида буғу жонсиз ётарди. Моргансон жасад устига оғир чўкди ва бутун бошли қўшинни ер тишлатган баҳодирдай оғзини йиғиштиролмай қолди. |
| Dawn broke and merged into day. It was cold and clear. Sixty below zero was Morganson's estimate of the frost. Not a breath stirred the chill Arctic quiet. He sat up suddenly, his muscular tensity increasing the hurt of the scurvy. He had heard the far sound of a man's voice and the faint whining of dogs. He began beating his hands back and forth against his sides. It was a serious matter to bare the trigger hand to sixty degrees below zero, and against that time he needed to develop all the warmth of which his flesh was capable. | Тонг отди. Ҳаво совуқ ва очиқ. Моргансон, аёз олтмиш даражадан паст бўлмаса керак, деб тахмин қилди. Оғир қутб сукунатини сассизгина эпкин ҳам бузишга журъат этгани йўқ. Туйқус Моргансон қаддини ростлади. Солқиган оёқларини оғриқ хиппа бўғди. Йироқдан аллакимларнинг ҳайқириғи, итларнинг акиллаши элас-элас яқинлашарди. Моргансон қўлларини бели-биқини аралаш ура бошлади. Олтмиш даража совуқда тепкини босиш учун қўлқопни ечишнинг ўзи бўладими? |
| They came into view around the outjutting clump of trees. To the fore was the third man whose name he had not learnt. Then came eight dogs drawing the sled. At the front of the sled, guiding it by the gee-pole, walked John Thompson. The rear was brought up by Oleson, the Swede. He was certainly a fine man, Morganson thought, as he looked at the bulk of him in his squirrel-skin parka. The men and dogs were silhouetted sharply against the white of the landscape. They had the seeming of two dimension, cardboard figures that worked mechanically. Morganson rested his cocked rifle in the notch in the tree. He became abruptly aware that his fingers were cold, and discovered that his right hand was bare. He did not know that he had taken off the mitten. He slipped it on again hastily. The men and dogs drew closer, and he could see their breaths spouting into visibility in the cold air. When the first man was fifty yards away, Morganson slipped the mitten from his right hand. He placed the first finger on the trigger and aimed low. | Улар ўрмон дўнглиги ортида кўринишди. Олдинда Моргансон исмини билмайдигани. Ортидан чанага қўшилган саккизта ит. Жон Томсон ёнбошда таёқ кўмагида уларни йўлга солиб келмоқда. Энг охирида швед Ольсон. “Хушрўй барзанги”, деб ўйлади Моргансон нигоҳлари бу девқоматнинг эгни-бошида сирпанар экан. Одамлар ва итлар қораси оқ гиламда аниқ-тиниқ намоён бўларкан. Улар сурат сингари ясси кўринар, турнақатор ҳаракатланишарди. Моргансон қуролни тиргакка қўйиб отишга чоғланган замон бармоқлари увишиб қолганини сезди. Одамлар ва итлар борган сари яқин келаверишди. Паға-паға буғ уларнинг оғзидан чиқаётган ҳовур эканлигини кўрди. Олдиндаги эллик ярдга яқинлашганда Моргансон кўрсатгич бармоғини тепкига қўйди. |
| He held his fire and desperately studied Oleson's flight. The giant was grotesquely curving and twisting and running at top speed along the trail, the tail of his parka flapping smartly behind. Morganson trained his rifle on the man and with a swaying action followed his erratic flight. Morganson's finger was getting numb. He could scarcely feel the trigger. "God help me," he breathed a prayer aloud, and pulled the trigger. The running man pitched forward on his face, rebounded from the hard trail, and slid along, rolling over and over. He threshed for a moment with his arms and then lay quiet. | Моргансон зўр диққат билан қочоқни кузатар эди. У олға силжиётган Ольсонга милтиғи милини тўғрилади. Бармоғи увушиб қолибди, тепкини сезмади. – Тангрим, ўзинг мадад бер! – нидо қилди ва тепкини босди. Ольсон юзтубан йиқилди, заранг йўлда бир неча марта ўмбалоқ ошди. Қўллари ёрдамида туришга чиранди, бироздан кейин қимирламай қолди. |
| "Now, comrades, what is the nature of this life of ours? Let us face it: our lives are miserable, laborious, and short. We are born, we are given just so much food as will keep the breath in our bodies, and those of us who are capable of it are forced to work to the last atom of our strength; and the very instant that our usefulness has come to an end we are slaughtered with hideous cruelty. No animal in England knows the meaning of happiness or leisure after he is a year old. No animal in England is free. The life of an animal is misery and slavery: that is the plain truth. | Шундай қилиб, дўстлар, биз ва сизнинг тириклимиздан нима маъно бор? Келинглар, ҳақиқатнинг юзига тик қарайлик: қисқа ҳаётимизнинг ҳар бир куни хўрликда ва заҳматли меҳнатда ўтади. Туғилган, дунёга келган дақиқамиздан бошлаб, бизга ҳаётимиз тугаб қолмайдиган даражадагина овқат беришади, етарли кучи бор ҳайвонлар энг сўнгги нафасигача ишлаши керак; одатда, биз ҳеч нарсага ярамай, ҳеч кимга керак бўлмай қолганимизда, бизни шафқатсизларча кушхонага равона қилишади. Бир йилни ўтказган бирорта ҳайвон бу Англияда бахт нималигини ёки меҳнатдан кейин дам олиш қандай бўлишини билмайди. Англияда бирор-бир ҳайвон эрк нима эканини англамайди. Ҳаётимиз — қашшоқлик ва қулликдир. Ҳақиқат шудир. |
|
Again you show yourselves, you wavering Forms, Revealed, as you once were, to clouded vision. Shall I attempt to hold you fast once more? Heart’s willing still to suffer that illusion? You crowd so near! Well then, you shall endure, And rouse me, from your mist and cloud’s confusion: My spirit feels so young again: it’s shaken By magic breezes that your breathings waken.
|
Борлиғим банд этган алдоқ соялар, Яна бўлдингизми қаршимда пайдо? Шоядки назмингиз бўлса муяссар, Ёшлигим шавқлари сўнганми ва ё? Йўқ, сиз туман каби босиб сарбасар, Ўйларим чулғанди дудингиз аро. Сиз билан тин олсам тўлар кўкрагим, Сиз билан яшарар менинг юрагим.
|
| 29. “When I have formed him, and breathed into him of My spirit, fall down prostrating before him.” | 29Бас, қачонки уни тўғрилаб бўлганимда ва ичига Ўз руҳимдан пуфлаганимда, унга сажда қилган ҳолингизда йиқилинг», деганини эсла. |
| I have visited Uzbekistan several times since President Mirziyoyev came to power, and the sense of optimism among ordinary people is palpable: many say they breath more easily and feel more confident in the future | Мен Мирзиёев ҳоқимиятга келгандан бери Ўзбекистонга бир неча марта сафар қилдим, оддий кишиларда некбинлик ҳисси борлини кўрдим: кўпчилик эркин нафас ола бошлагани ва келажакка ишончи борлигини айтмоқда |
|
And when a breath of your Lord’s punishment touches them, they say, “Woe to us, we were truly wicked.” www.clearquran.com |
46Қасамки, агар уларга Роббинг азобидан салгина етса, албатта: «Ҳолимизга вой! Ҳақиқатда биз золимлар бўлган эканмиз», дерлар. Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф |
|
And she who guarded her virginity. We breathed into her of Our spirit, and made her and her son a sign to the world. www.clearquran.com |
91Фаржини пок сақлаган аёлни эсла. Биз унга Ўз руҳимиздан пуфладик. Уни ва унинг ўғлини оламларга оятбелги қилдик. Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф |
| 9. Then He proportioned him, and breathed into him of His Spirit. Then He gave you the hearing, and the eyesight, and the brains—but rarely do you give thanks. | 9Сўнгра уни ростлади ва унинг ичига Ўз руҳидан пуфлади. У сизларга қулоқ, кўзлар ва диллар пайдо қилди. Камданкам шукр қилурсизлар. |
| 72. When I have formed him, and breathed into him of My spirit, fall prostrate before him. | 72Бас, қачонки уни ростлаб, ичига руҳимдан пуфлаганимда, унга сажда қилиб йиқилинглар!» деган эди. |
|
If you can keep your head when all about you IF by Rudyard Kipling |
Йўқотишларда айбласалар ҳам, Вазира Шодиева таржимаси |
|
You get used to physical pain: you synchronise your breathing to its throbbing waves, you are ready for the waves to surge up and you can wait for the waves to die down. But the pains of humiliation are unbearable, and it is impossible to endure the suffering caused by your own helplessness. At first Abdulla attributed Vinokurov’s brutality to the fact that he was a Russian, but he then recalled that among the men who searched his house there had been an interrogator who spoke Uzbek like a Tatar, replacing all his ‘j’s with ‘y’s. |
Лўққиллаган оғриққа ҳам кўникса бўларкан: нафасингни оғриқ тўлқинларига мослайсан-да, бу мавжнинг авжини атайин кутасан, лекин адолатсизлик аламига чидаб бўлмайди, кучсизлик азобига бардош бериш қийин. Абдулла аввалига анавининг бағритошлигинию юрагини анор қилиб эзган бу оғриқни унинг ўрислигига йўйди, бироқ уйидан чиқаверишида афтидан андироқ татар терговчининг “ий”лаганроқ талаффузидаги гаплари эсига тушди: “Сини биз билябиз. Уртақларинг барлиғини бизгя йеткургянляр...” |
|
‘Your good health, cousin!’ Oyxon greeted him, spreading a cloth on the ground and laying some flatbread on it. ‘Come and have some tea!’ ‘As you wish,’ he replied. He moved to where she had laid out breakfast. Watching the girl get up to return to the house, her slender figure supple as a vine, he surprised himself by calling out, ‘I need your help!’ Oyxon looked around. ‘What for, cousin?’ She said the word ‘cousin’ so gently that Qosim couldn’t help missing a breath at the implications. He could barely whisper: ‘Would you mind holding the ladder? The crossbeams on the stakes are too thin, and I need to tie the vine branches firmly…’ Oyxon spun round to face him. ‘As you wish…’ |
Шу пайт чойини кўтариб Ойхон-пошша келиб қолди. “Ҳормангиз, ака!” – деб сўрашди-да, қўлтиғидаги қийиқчани ёзиб, ичидаги нонни ушатди, чойни пиёлага қуйиб имо қилди: “Чойдан ичиб олинг, қувват бўлади!”. “Майлингиз!”, - деб жавоб берди Сайид Қосим ва дастурхонгача яқинлашар экан, Ойхон-пошшанинг анави гажак-гажак шўралар каби ўгирилиб, уй томон кетажагини пайқади-да, бирдан: - Менга ёрдамингиз керак эди, Ойпошша! - деди. Ойхон бир қиё боқди-да: - Нима эди, ака? - деб сўради. Бу “ака” деб айтган сўзида неларни англамади ўша он Сайид Қосим-йигит, дами ичига тушиб кетиб, қарийиб шивирлади: - Шотини ушлаб туролмайсизми. Ишкомнинг тепаси нозикроқ, шўрани боғлаб олай... Ойхон бебоғ шўрадек ялт этиб ўгирилди. - Майлингиз... |
|
The tea was left undrunk. His hands trembling with excitement, his breath quickening, Qosim picked up the ladder which lay near the vineyard and placed it against a strong supporting pillar. ‘If you hold it from this side, I’ll have the branches tied to the crossbeams in no time,’ he said. |
Чой ҳам бир чекада қолиб кетди, Сайид Қосим-йигитча, қўлу-нафаси титраганича, ишком тагида ётган нарвонни турғизиб, ишкомнинг пухтароқ бир ходасига тирадию: |