Search "row" | Iboratop.Uz

English ‹ ›

Uzbek

Found row: 405 words & 2 translates

English	Ўзбек
Again you show yourselves, you wavering Forms, Revealed, as you once were, to clouded vision. Shall I attempt to hold you fast once more? Heart’s willing still to suffer that illusion? You crowd so near! Well then, you shall endure, And rouse me, from your mist and cloud’s confusion: My spirit feels so young again: it’s shaken By magic breezes that your breathings waken.	Борлиғим банд этган алдоқ соялар, Яна бўлдингизми қаршимда пайдо? Шоядки назмингиз бўлса муяссар, Ёшлигим шавқлари сўнганми ва ё? Йўқ, сиз туман каби босиб сарбасар, Ўйларим чулғанди дудингиз аро. Сиз билан тин олсам тўлар кўкрагим, Сиз билан яшарар менинг юрагим.
You bring with you the sight of joyful days, And many a loved shade rises to the eye: And like some other half-forgotten phrase, First Love returns, and Friendship too is nigh: Pain is renewed, and sorrow: all the ways, Life wanders in its labyrinthine flight, Naming the good, those that Fate has robbed Of lovely hours, those slipped from me and lost.	Мози лавҳалари жонланур яна, Фусункор тонглару сеҳрли тунлар,— Жонланур мисли бир ажиб афсона Ёшлигу илк бора севишган кунлар. Ўтмиш ва эзгулик соғинчи мана, Дилимда қўзғаркан аламли унлар, У ёруғ чошгоҳда бўлганлар омон. Сизни эҳтиром-ла эслайман ҳамон.
They can no longer hear this latest song, Spirits, to whom I gave my early singing: That kindly crowd itself is now long gone, Alas, it dies away, that first loud ringing! I bring my verses to the unknown throng, My heart’s made anxious even by their clapping, And those besides delighted by my verse, If they still live, are scattered through the Earth.	Сўнгги қўшиқларим эшитолмади Китобим илк бобин тинглаган дўстлар, Букун ул даврадан ҳеч ким қолмади, Қайлардадир сўнди илк мақтов сўзлар. Бебаҳралар фикрин ҳеч йўқ қиммати, Олқиши дилимга солади музлар. Ул хассос зарифлар йитди бу замон Кимсасиз йўлларда бесару сомон.
You two, who’ve often stood by me, In times of need, when trouble’s breaking, Say what success our undertaking Will meet with, then, in Germany? I’d rather like the crowd to enjoy it, Since they live and let live, truly. The stage is set, the boards complete, And they await our festivity.	Сиз икковлон бердингиз мадад Танг бўлганда неча бор ҳолим. Айтинг, бу гал келгайми омад, Кулгаймикин бу гал иқболим? Халқ беҳисоб бўлса бойлик бешумор, Бу боис излармен унга на лойиқ. Тахталар терилган, саҳна ҳамтайёр, Бизлардан томоша кутар халойиқ.
They’re seated already, eyebrows raised, Calmly hoping they’ll be amazed. I know how to make the people happy: But I’ve never been so embarrassed: not That they’ve been used to the best, you see, Yet they’ve all read such a dreadful lot. How can we make it all seem fresh and new, Weighty, but entertaining too?	Қошлар кўтарилмиш, нигоҳлар чанқоқ Қувончу ҳайратнинг иштиёқида. Менга аён эрур бу санъат, бироқ — Букун ёнурман дил иштибоҳида. Гарчи томошабин диди эмас зўр, Лекин китоб кўрган, шу боис сергак. Агар бўлсин десак томоша манзур, Дўстларим, албатта янги гап керак.
I’d love to see a joyful crowd, that’s certain, When the waves drive them to our place, And with tremendous and repeated surging, Squeeze them through the narrow gate of grace: In the light of day they’re there already, Pushing, till they’ve reached the window, As if they’re at the baker’s, starving, nearly Breaking their necks: just for a ticket. Oh!	Қани, томошагоҳ бўлсаю тўлиқ, Атрофида яна оломон турса, Шу тор эшикларга ҳар кеч халойиқ Жаннат эшиги деб ўзини урса. Ёдимда, бир маҳал ҳали ботмай кун, Бошланарди бунда ғулу, тўполон. Гўё патта эмас, оч халойиқ-чун Мана шу дарчадан улашилар нон.
Go, look for another scribbler by night! Shall the poet throw away the highest right, The right of humanity, that Nature gave, Carelessly, so that you might gain! How will he move all hearts again? How will each element be his slave? Is that harmony nothing, from his breast unfurled, That draws back into his own heart, the world? When Nature winds the lengthened filaments, Indifferently, on her eternal spindle, When all the tuneless mass of elements, In their sullen discord, jar and jangle – Who parts the ever-flowing ranks of creation, Stirs them, so rhythmic measure is assured? Who calls the One to general ordination, Where it may ring in marvellous accord? Who lets the storm wind rage with passion, The sunset glow the senses move? Who scatters every lovely springtime blossom Beneath the footsteps of the one we love? Who weaves the slight green wreath of leaves, To honour work well done in every art? What makes Olympus sure, joins deities? The power of Man, revealed by the bard.	Бор, изла ўзингга бўлак хизматкор, Сен бошлаган йўлга асло бормасман. Менда тангри бермиш олий ҳуқуқ бор, Сени деб мен уни лойга қормасман. Шеърият қалбларни ёқур не сабаб? Наҳот боис бўлса баландпарвоз гап! Шоир юрагида пинҳондир олам, Жаҳоний уйғунлик унда мужассам. Парвосиз табиат замон чархида Тириклик ипини йигиргани чоғ Баркамоллик бўлмас унинг тархида, Аралашиб кетар гоҳи хас, пўчоқ. Чарх ишига шунда ким берур тўзим, Ҳаёт риштасига ким берур оро? Борлиқнинг бетартиб суронига ким Мусиқий оҳангдек бахш этар жило? Кимдир шайдо қалбнинг туғён чоғини Тўфон шиддатига қилгувчи қиёс? Кимга муҳаббатнинг ўт фироғини Сўйлайдур ҳар оқшом ботгувчи қуёш? Ким ул боғда унган оддий печакни Шуҳрат гултожига этди баробар? Кимнинг изми ила олам чечакни Маҳбублар пойига сочди саболар? Кимдир ул, забт айлаб Олимп маснадин, Тангрилар посбони бўлолган қодир? Улдир одамзотнинг буюк қудратин Қалбида мужассам айлаган шоир.
So use it then, all this fine energy, And drive along the work of poetry, To show how we are driven in Love’s play. By chance we meet, we feel, we stay, And bit by bit we’re tightly bound: Happiness grows, and then it’s fenced around: We’re all inflamed then comes the sorrowing: Before you know it, there’s a novel brewing!	Шундай экан, демак, илҳомни чоғланг! Ўшал сеҳрингизни кўрсатинг, наби. Ҳодисалар ипин тезгина боғланг Муҳаббат риштасин боғлаган каби. Ахир севгида ҳам шу бўлур такрор, Тасодиф учрашув, дўстлик, сўнг оҳ-воҳ, Уришиш, ярашиш, бўса ва никоҳ.
But more mysterious still was the coming of Imber to Dawson to give himself up. It was in the late spring, when the Yukon was growling and writhing under its ice, that the old Indian climbed painfully up the bank from the river trail and stood blinking on the main street. Men who had witnessed his advent, noted that he was weak and tottery, and that he staggered over to a heap of cabin-logs and sat down. He sat there a full day, staring straight before him at the unceasing tide of white men that flooded past. Many a head jerked curiously to the side to meet his stare, and more than one remark was dropped anent the old Siwash with so strange a look upon his face. No end of men remembered afterward that they had been struck by his extraordinary figure, and forever afterward prided themselves upon their swift discernment of the unusual.	Бироқ энг катта жумбоқ шу бўлдики, Имбернинг ўзи Доусонга – одил суд ҳукмига бош эгиб келди. Баҳорнинг охирроғида, Юкон ўзининг муз кишанларини ечишга уриниб ҳайқириб-бўкирганда мўйсафид ҳинду муз устидаги йўлидан бурилди-да, қирғоқ тепалигидан амал-тақал ўтди ва саросима ичида шоҳкўчада тўхтади. Чолга кўзи тушганларнинг бари пайқашдики, у анчайин кучдан қолган. У гандираклаб ёғоч уюмига етиб борди-да, чўкди. Ён-веридан ўтиб кетаётган оқ танлиларнинг адоқсиз оқимига разм солганча уззукун шу ерда ўтирди. Кўпчилик унга қараш учун бот-бот ўгирилишар, ғалати афт-ангорли бу кекса сиваш баъзиларни ўйга толдирарди. Кейинчалик ўнлаб кишилар ҳиндунинг ғайриқиёфаси уларни ҳайратга солганини эслаб, кун бўйи зийракликларидан гердайиб юришди.
Imber grunted and stalked up to Emily Travis. He looked her over, keenly and carefully, every square inch of her. Especially did he appear interested in her silky brown hair, and in the color of her cheek, faintly sprayed and soft, like the downy bloom of a butterfly wing. He walked around her, surveying her with the calculating eye of a man who studies the lines upon which a horse or a boat is builded. In the course of his circuit the pink shell of her ear came between his eye and the westering sun, and he stopped to contemplate its rosy transparency. Then he returned to her face and looked long and intently into her blue eyes. He grunted and laid a hand on her arm midway between the shoulder and elbow. With his other hand he lifted her forearm and doubled it back. Disgust and wonder showed in his face, and he dropped her arm with a contemptuous grunt. Then he muttered a few guttural syllables, turned his back upon her, and addressed himself to Dickensen.	Имбер нимадир деб минғиллаб, Эмили Тревисга яқинроқ келди. У қизни бошдан-оёқ синчиклаб кўздан кечирди. Айниқса қизнинг ипаксимон қўнғир сочлари ва ол ёноқлари чолда алоҳида қизиқиш уйғотди. У нигоҳини узмай қизни айланиб ўтди, гўё отнинг бўй-бастини ёки қайиқни ўрганаётгандай. Ногаҳон у ботаётган қуёшнинг нурлари қизнинг қизғиш қулоқларидан ўтиб шуълаланаётганини пайқадию, таққа тўхтади. Кейин яна унинг юзларини «текшириш»га тушди ва қизнинг мовий кўзларига узоқ тикилиб қолди. Тағин ниманидир тўнғиллаб, бир қўли билан нозикойимнинг билагидан ушлаб, иккинчиси билан тирсагини букиб кўрди. Ҳиндунинг юзида нафрат ва ҳайрат акс этди, пўнғиллаб Эмилининг қўлини қўйиб юборди. Сўнг бўғзидан қанақадир товушлар чиқариб, қизга орқа ўгирди ва Диккенсенга нимадир деди.
Dickensen could not understand his speech, and Emily Travis laughed. Imber turned from one to the other, frowning, but both shook their heads. He was about to go away, when she called out: "Oh, Jimmy! Come here!"	Диккенсен унинг сўзларини тушунмади, Эмили эса кулгудан ўзини тиёлмади. Имбер қошларини чимириб дам Диккенсенга, дам Эмилига сўз қотар, улар фақат бош силкиб қўйишарди. Энди улардан нари кетмоқчи бўлганди, қиз кимнидир чақирди: – Ҳей, Жимми! Бу ёққа келинг!
I say to you today, my friends, so even though we face the difficulties of today and tomorrow. I still have a dream. It is a dream deeply rooted in the American dream.	Қулоқ солинг, дўстларим, шунча қийинчилик ва кўнгилсизликларга қарамай, менинг бир умидим бор. Бу Америка орзусига чуқур сингиб кетган умиддир.
Wanted to pencil eyebrow but poked an eye; Disservice; Do more harm than good	Қош қўяман деб, кўз чиқарма
73. But they denounced him, so We saved him and those with him in the Ark, and We made them successors, and We drowned those who rejected Our signs. So consider the fate of those who were warned.	73Сўнгра уни ёлғончига чиқаришди. Бас, Биз уни ва у ила бирга бўлганларни кемада қутқардик ва уларни халифалар қилдик. Оятларимизни ёлғонга чиқарганларни ғарқ этдик. Огоҳлантирилганларнинг оқибати қандай бўлганига назар сол.
80. And when the sorcerers came, Moses said to them, “Throw whatever you have to throw.”	80Сеҳргарлар келганида, Мусо уларга: «Сизлар ташламоқчи бўлган нарсангизни ташлангиз», деди.
90. And We delivered the Children of Israel across the sea. Pharaoh and his troops pursued them, defiantly and aggressively. Until, when he was about to drown, he said, “I believe that there is no god except the One the Children of Israel believe in, and I am of those who submit.”	90Ва Бани Исроилни денгиздан ўтказдик. Бас, Фиръавн ва унинг аскарлари ҳаддан ошган ва туғён қилган ҳолда уларни таъқиб этдилар. Токи унга ғарқ бўлиш етганида: «Бани Исроил иймон келтирган зотдан ўзга илоҳ йўқлигига иймон келтирдим ва мен мусулмонларданман», деди.
37. “And build the Ark, under Our eyes, and with Our inspiration, and do not address Me regarding those who did wrong; they are to be drowned.”	37Бизнинг риоятимиз ва ваҳиймиз ила кема ясагин ҳамда зулм қилганлар тўғрисида Менга гап очмагин, албатта, улар ғарқ бўлгувчилардир», деб ваҳий қилинди.
43. He said, “I will take refuge on a mountain—it will protect me from the water.” He said, “There is no protection from God’s decree today, except for him on whom He has mercy.” And the waves surged between them, and he was among the drowned.	43У (ўғил): «тоққа жойлашиб олсам, мени сувдан сақлайдир», деди. У эса: «Бугун Аллоҳнинг амридан сақловчи йўқдир. Магар кимни раҳм қилсагина (сақлар)», деди. Шунда ораларини тўлқин тўсди ва у (ўғил) ғарқ бўлганлардан бўлди.
12. “Send him with us tomorrow, that he may roam and play; we will take care of him.”	Эртага уни биз билан юбор, еб-ичиб, ўйнаб келадир. Албатта, биз уни муҳофаза қилувчилармиз», дедилар.
86. He said, “I only complain of my grief and sorrow to God, and I know from God what you do not know.”	У: «Албатта, мен дарду ҳасратимдан фақат Аллоҳнинг Ўзига шикоят қилмоқдаман ва Аллоҳдан сиз билмаган нарсани биламан.

Contact [email protected]