IBORATOP
Инглизча-ўзбекча луғат
Login
USA English ‹ › UZ Uzbek

Found еди: 872 words & 2 translates

English Ўзбек
"I'll give him the belly meat of a big fish," the old man said. "Has he done this for us more than once?" — Мен унга катта балиқнинг энг сергўшт жойидан бераман,— деди чол.— Ахир, бу унинг бизга қилаётган биринчи ёрдами эмас-ку.
"That's very kind of you," the old man said. "Should we eat?" — Хўп, раҳмат сенга,— деди чол,— кел, овқатланайлик.
"I've been asking you to," the boy told him gently. — Мен сенга қачондан бери овқатланайлик деяпман,— деди меҳрибонлик билан бола.—
"I would like to take the great DiMaggio fishing/' the old man said. — Қани энди улуғ Ди Маджиони ўзимиз билан бирга денгизга олиб чиқолсак, а?— деди чол.
Taking this opportunity, I express my sincere gratitude to the privates and sergeants, officers and generals of the Armed Forces, National Security Service, border and interior troops, as well as all servicemen for their loyalty to their oath and sacred duty. Фурсатдан фойдаланиб, Қуролли Кучлар, Миллий хавфсизлик хизмати, чегара ва ички қўшинларнинг аскар ва сержантлари, офицер ва генералларига, барча ҳарбий хизматчиларимизга ўзининг ҳарбий қасамёди ва муқаддас бурчига садоқати учун самимий миннатдорлик билдираман.

"He was a great manager," the boy said. "My father thinks he was the greatest."

"Because he came here the most times," the old man said. 'If Durocher had continued to come here each year your father would think him the greatest manager."

— У улуғ тренер эди,— деди бола.— Отам, у бутун дунёда энг улуғ тренер бўлган дейди.

— Уни бошқалардан кўпроқ кўргани учун шундай дейди. Агар Дюроше ҳам биз томонларга ҳар йили келиб турганда, отанг уни ҳам дунёда энг улуғ тренер, деб мақтаган бўларди.

"Who is the greatest manager, really, Luque or Mike Gonzalez?"

"I think they are equal."

"And the best fisherman is you."

"No. I know others better."

"Que Va," the boy said. "There are many good fishermen and some great ones. But there is only you."

"Thank you. You make me happy. I hope no fish will come along so great that he will prove us wrong."

— Сенингча, энг улуғ тренер ким? Люкми ёки Майк Гонсалесми?

— Менимча, улар бир-бирларидан қолишмайди.

— Дунёда энг чапдаст балиқчи бўлса — сенсан.

— Ундай эмас. Мендан ҳам зўр балиқчиларни кўрганман.

— Qu e Va! деди бола.— Дунёда яхши балиқчилар кам эмас, жуда ажойиблари ҳам бор. Лекин сенинг олдингга тушадигани йўқ.

— Раҳмат. Сен шундай деб ўйласанг, хурсандман. Менга жудаям катта балиқ тушмайди, деб умид қиламан, акс ҳолда, ишни дўндиролмай қолиб ҳафсалангни пир қилиб қўймасам, деб қўрқаман.

'You ought to go to bed now so that you will be fresh in the morning. I will take the things back to the Terrace."

"Good night then. I will wake you in the morning."

'You're my alarm clock/' the boy said.

"Age is my alarm clock/' the old man said. "Why do old men wake so early? Is it to have one longer day?"

"I don't know/' the boy said. "All I know is that young boys sleep late and hard."

"I can remember it/' the old man said. "I'll waken you in time."

"I do not like for him to waken me. It is as though I were inferior."

"I know."

"Sleep well old man."

— Энди сен ётиб ухла, эрталаб тетик бўлиб туришинг керак. Мен бўлсам идишларни олиб бориб бераман.

— Майли. Хайрли кеч. Эрталаб мен сени уйғотаман.

— Сен мен учун нақ қўнғироқ соатнинг ўзисан,— деди бола.

— Мен учун қариликнинг ўзи қўнғироқ соат. Чоллар нега жуда барвақт туришаркин-а? Наҳотки, буни қолган умрларидан бир кунини бўлса ҳам чўзиш ниятида қилишса?

— Билмадим. Фақат шуни биламанки, ёшлар қаттиқ ва кўп ухлашади.

— Бошимдан ўтган, биламан,— деди чол.— Мен сени вақтида уйғотаман.

— Негадир мени анови уйғотганини ёқтирмайман. Худди мен ундан қолишадигандек.

— Тушундим.

— Хайрли кеч, Сантьяго.

“Massimov worked for many years with me, but how would you know? Did Jesus Christ know about Judas, who sat close to him?” «Масимов мен билан кўп йиллар ишлаган, аммо қаердан билай? Исо Масиҳ унга яқин ўтирган Яҳудо ҳақида билмаганку?», деди собиқ президент.
"Go on and take it," Morganson insisted. – Йўқ, олмаганингга қўймайман, – деди ўжарлик билан Моргансон.
"Not quite," answered the other, "but near enough. I'll get it back with the down weight on the next comer." – Жиндай етмади, – деди қовоқхона эгаси. – Ҳечқиси йўқ! Бошқа бирортасидан ҳиссасини чиқариб оларман.
"Go on, make it a man's drink," the barkeeper encouraged. – Қани, қуй, қуй, томоқни жизиллатсин, – деди қовоқхона эгаси унга далда берди.
"Kind of all in, I'd say," the other laughed sympathetically. "No dogs, no money, and the scurvy. I'd try spruce tea if I was you." – Вой, бояқиш-ей, – деди хайрихоҳлик билан қовоқхона эгаси, – на итларинг, на ақчанг бор, бунинг устига зангила ҳам орттирволгансан. Сенинг ўрнингда бўлсам игнабарг дамламасидан босиб-босиб ичардим.
In the morning, as soon as he got up, he drew on his mittens, pulled the flaps of his cap down over his ears, and crossed through the cottonwoods to the Yukon. He took his rifle with him. As before, he did not descend the bank. He watched the empty trail for an hour, beating his hands and stamping his feet to keep up the circulation, then returned to the tent for breakfast. There was little tea left in the canister--half a dozen drawings at most; but so meagre a pinch did he put in the teapot that he bade fair to extend the lifetime of the tea indefinitely. His entire food supply consisted of half-a-sack of flour and a part-full can of baking powder. He made biscuits, and ate them slowly, chewing each mouthful with infinite relish. When he had had three he called a halt. He debated a while, reached for another biscuit, then hesitated. He turned to the part sack of flour, lifted it, and judged its weight. "I'm good for a couple of weeks," he spoke aloud. "Maybe three," he added, as he put the biscuits away. Субҳи содиқда Моргансон қўлқопини кийиб, қулоқчинини бостириб, Юкон томон йўл солди. Елкасида милтиқ. Бугун ҳам пастга тушмади. Нақ бир соат кимсасиз йўлни кузатди, қизиш мақсадида депсиниб, кафтини кафтига уриб турди. Кейин нонушта қилгани чодирга қайтиб келди. Тунука қутидаги қуруқ чой ҳам оз қолибди, беш дамламга етади. Декчасига бир чимдимгина чой ташлади. Бор-йўқ озиқ-овқат захираси ярим қопчиқ ун-у оғзи очилган қутидаги хамиртурушдан иборат эди. Моргансон печ устида нон пишириб, шошмасдан нонуштага ўтирди. Ҳар бир луқмадан лаззатланиб тановул қилди. Учта нонни паққос тушириб, тўртинчисига қўл чўзди-ю иккиланиб қолди; қопчиқни кўтариб салмоқлаб кўрди. “Икки ҳафтага етади”, – деди овоз чиқариб ўзига ўзи. Кулчаларни нарироқ суриб: “Балки, уч ҳафтага ҳам етар”, деб қўшиб қўйди.
Once in the tent, he proceeded to indulge in a prolonged and solitary orgy. He did not need friends. His stomach and he were company. Slice after slice and many slices of meat he fried and ate. He ate pounds of the meat. He brewed real tea, and brewed it strong. He brewed the last he had. It did not matter. On the morrow he would be buying tea in Minto. When it seemed he could eat no more, he smoked. He smoked all his stock of dried tea leaves. What of it? On the morrow he would be smoking tobacco. He knocked out his pipe, fried a final slice, and went to bed. He had eaten so much he seemed bursting, yet he got out of his blankets and had just one more mouthful of meat. Чодирга қайтиб, ўзининг ёлғизликдаги базми жамшидини давом эттирди. Ҳамтовоқларга муҳтожлик сезмасди: ўзи-ю ошқозони – бор- йўқ улфатлар шугина. У гўштни бўлаклаб, қадоқлаб еб битирарди. Аччиққина қилиб чой дамлади. Бу сўнгги қуруқ чой эди. Ҳечқиси йўқ, эртага Минтодан сотиб олаверади. Сўнгги шамани ҳам чекиб тугатди. Нима бўпти! Эртага қўлида асл тамаки бўлади. Охирида бир парча гўштни тановул қилиб, ухлашга ётди. У шунчалар кам гўшт едики, гўё кўп еса, қорни ёрилиб кетадигандай эди. Аммо барибир устидаги адёлни ирғитиб ташлаб, яна кавшанишга тушди.
The black-whiskered man and one of his companions arose. "Come on, Oleson," the former said to the third one of the party, a fair-haired, ruddy-faced giant. Oleson came to his feet, yawning and stretching. "What are you going to bed so soon for?" the barkeeper asked plaintively. "It's early yet." "Got to make Selkirk to-morrow," said he of the black whiskers. "On Christmas Day!" the barkeeper cried. "The better the day the better the deed," the other laughed. Қорасоқол қўзғалди: ортидан жўраларидан бири ҳам ўрнидан турди. – Кетдик, Ольсон, – деди қорасоқол норғул, юзи қизил, малладан келган йўлдошларига. Ольсон эснаб, керишганча ўрнидан қўзғалди. – Нима, дарров ётмоқчимисизлар? – деди ранжигансимон қовоқхона эгаси. –Ҳали эрта-ку. – Эртага Селкеркда бўлишимиз лозим.– Рождествонинг биринчи кунида-я! – Кундузи йўл юриш хийла осонроқ.
"That's Jack Thompson," the barkeeper said. "Made two millions on Bonanza and Sulphur, and got more coming. I'm going to bed. Have another drink first." Morganson hesitated. – Бу Жон Томсон, – деди қовоқхоначи. – У Олтингугурт сойида ва Бонанзада икки миллионлик олтин қазиб олган. Пуллар унга шундоқ ҳам оқиб келаверади. Энди ётсам бўлаверади. Балки яна пича отволарсан? Моргансон бош чайқади.
Especially remarkable to Morganson was the extreme pallor of the Swede, who the preceding night had been so ruddy-faced. Now his face was like white marble. What with his fair hair and lashes he looked like a carved statue rather than something that had been a man a few minutes before. Morganson pulled off his mittens and searched the body. There was no money-belt around the waist next to the skin, nor did he find a gold-sack. In a breast pocket he lit on a small wallet. With fingers that swiftly went numb with the frost, he hurried through the contents of the wallet. There were letters with foreign stamps and postmarks on them, and several receipts and memorandum accounts, and a letter of credit for eight hundred dollars. That was all. There was no money. Ҳаммасидан кўра Моргансонни шведнинг докадек оқарган афти ажаблантирди. Кечагина лоларзордек қип-қизил эди. Ҳозир эса мармар каби оппоқ. Оқ-сариқ сочлар ва киприклар мармар ҳайкалга муштараклик касб этмоқда. Бу одамни бир неча дақиқа илгари тирик юрганини тасаввур қилиш қийин. Моргансон жасадни тинтишга тушди. На пул чандилган белбоғ, на олтин тўла халта топилди. Парканинг* кўкрак чўнтагида чоғроқ кармон қаппайиб турибди. Ичидаги борини титкилаб кўрди – ажнабий муҳрли ва маркали мактуб, бир қанча квитанция, қандайдир ҳисоб- китоблар, маълумотномалар, саккиз юз долларга аккредитив… Бор-йўғи шу. Пулдан асар ҳам йўқ.

Mr. Jones, of the Manor Farm, had locked the hen-houses for the night, but was too drunk to remember to shut the pop-holes. With the ring of light from his lantern dancing from side to side, he lurched across the yard, kicked off his boots at the back door, drew himself a last glass of beer from the barrel in the scullery, and made his way up to bed, where Mrs. Jones was already snoring.

“Қўрғонча” молхонасидаги мистер Жонс оқшом тушиши билан товуқхонасини тамбалаб қўйди, бироқ, у шу қадар маст эдики, девордаги тешикни беркитиш ёдидан кўтарилди. Орқа эшикни оёғи билан туртиб ёпгач, у қўлида силтаниб турган фонуси ёритган ерларда каловланиб, бироз тентиради, кейин ошхонадаги бочкадан бир стакан пивони сиздириб ичди ва хотини Жонс хоним хуррак отаётган тўшакнинг бир четига кирди.

"Comrades," he said, "here is a point that must be settled. The wild creatures, such as rats and rabbits—are they our friends or our enemies? Let us put it to the vote. I propose this question to the meeting: Are rats comrades?" — Ўртоқлар, — деди у, — биз яна бир масалани ҳал этишимиз лозим. Каламушлар ва қуёнлар сингари ёввойи ҳайвонлар ҳам — дўстларимизми ёки душманларимизми? Келинглар, овозга қўямиз. Мен мажлисимиз кун тартибига, кўриб чиқишга шу масалани тавсия этаман: каламушлар бизнинг ўртоқларимиз ҳисобланадими?